Sinterklaasgedicht, door de docent voorgelezen bij
aanvang van het (laatste) college op 6 december 1999.

Beste Pierre,

Op een dag sprak Sint tot Piet:
"Ga je morgen mee, of niet?
Naar het college ART?"
Maar natuurlijk ging Piet mee.
Wekelijks hadden zij het erg naar hun zin,
slechts op twee punten scoorde de docent een min.
Zo'n min is net als gravitatie
een onontkoombare complicatie!
Want hoe je het ook wendt of keert,
Zo'n min kan niet worden weggetransformeerd.
Zoveel hebben we wel geleerd!

Nog voor het eerste uur verstreken was,
begin u een blunder eerste klas.
Want dit waren ùw woorden, professor van Baal:
"Met al die sterrenkundigen in de zaal,
zal ik er voor waken,
de wiskunde niet te moeilijk te maken!"
Op deze manier demotiveerde u alle aanwezige astronomen,
die nog wel in grote getalen waren gekomen!
Uren, dagen, weken, jaren hadden zij gezwoegd,
vele, dikke, zware wiskundeboeken doorgeploegd.
Meer nog dan menig fysicus,
waren zij klaar voor deze relativistische klus.
Bovendien heeft u eraan gedacht,
Dat astronomen werken, dag en nacht,
met Kepler en Newton, verschoven frequenties,
Lensing en andere kosmologische consequenties.
Dus vooruit Pierre, maak het goed,
beloof dat je het nooit meer doet!
Ga op je knieën als het moet,
kruip door het stof! smeek!! boet!!!

Een onderwerp dat wij ook niet kunnen vermijden
betreft de afstpraak over de collegetijden.
Beginnen we om tien uur stipt,
om 10:45 bij de koffie aangewipt,
waarna wij om elf uur verdergaan,
tot kwart voor twaalf wel te verstaan.
Om twaalf uur starten wij dan voor de laatste maal,
aan drie kwartier met Pierre van Baal.
En dan, zo ik meen,
is het tijd om ... kwart voor één!!
Maar is dit ook de realiteit??
Nee! In niemands eigentijd!
Want wat gebeurt er elke maandag op het Oort?
Wie is er tot ver na enen aan het woord?
Wanneer houdt u op met praten,
wanneer kunnen wij de zaal verlaten?
Elke maandag was het raak,
ver na enen was het vaak.
Ooit sprak u om twee voor een:
"In de resterende TIEN minuten zet ik uiteen:..."
Oververmoeid hebben wij de rest niet verstaan,
dit kan zo echt niet langer gaan.
Maar Sint weet raad:
gebruik dit handig apparaat.
Vertrouwend op uw eerlijkheid,
geldt voortaan: Tijd = Tijd.
Geen gezeur dat het tikt, zoemt of kraakt,
u hebt het er zelf naar gemaakt.
En denk niet: dit was toch de laatste keer,
want volgend jaar ziet u Sint weer!

(Lottie van Starkenburg)

Gedicht was bevestigd aan een kookwekker in de vorm
van een peer -- met twee geodeten -- tijdens het
laatste college gebruikt om m'n leven te beteren.....
en de pauzes tot 15 minuten te beperken ;-)

Apple