Sybren de Groot, 1916-1994

Sybren Ruurds de Groot werd in 1916 in Amsterdam geboren. Hij studeerde theoretische natuurkunde aan de universiteit van Amsterdam. Hij was enkele jaren assistent op het Van der Waals Laboratorium aldaar en promoveerde in 1945 bij Cor Gorter op een proefschrift met titel L'effet Soret, diffusion thermique dans les phases condensées. Daarna werkte hij enige tijd in Parijs bij Fréderic Joliot-Curie. Hij keerde terug naar Nederland, was lector en vervolgens hoogleraar theoretische natuurkunde in Utrecht.

In 1953 werd De Groot als opvolger van H.A. Kramers benoemd tot hoogleraar te Leiden, aan het instituut dat op zijn initiatief voortaan Instituut-Lorentz zou worden genoemd. Hier zette hij zijn onderzoek voort zowel op het macroscopische gebied van de niet-evenwichtsthermodynamica als ook op het microscopische terrein van de beta- en gammastraling. Samen met Peter Mazur schreef hij het invloedrijke boek Nonequilibrium Thermodynamics. Kort na zijn aanstelling in Leiden richtte De Groot de Lorentzleerstoel op, die ieder jaar door een andere prominente theoretische natuurkundige zou worden bekleed. Hij wist te bereiken dat de Lorentzleerstoel binnen enkele jaren ook internationaal een hoog aanzien genoot. In 1964 keerde Sybren de Groot terug naar de Universiteit van Amsterdam waaraan hij tot zijn emeritaat in 1984 verbonden bleef.

De Groot's colleges waren helder en elegant. Hij was erudiet en cosmopolitisch en had daarbij een brede maatschappelijke en culturele belangstelling. Het Instituut-Lorentz heeft bijzonder veel aan zijn inspanningen te danken.

De bovenstaande gegevens zijn overgenomen uit een meer uitgebreid levensbericht opgesteld door Peter Mazur, ten behoeve van de KNAW.